Coco is een van de vier trava’s in de Vals- special van LINDA magazine. Coco vals?? Dat mag u zelf beoordelen, maar ze heeft wel valse wimpers. Lees het interview en bekijk dit filmpje

Relatiegeschenk Gemeente Amsterdam

Lees het interview in het boek met portretten van kleurrijke ambtenaren.

“Amsterdam is een theater, met een prachtig decor en een gevarieerd programma".

Lees het interview met Coco in het winternummer 2009 van Rush-on-Amsterdam (ENGLISH)

Coco in Rush – interview

Als heel Europa straks voor de buis zit tijdens het Eurovisie Songfestival, maakt Amsterdam zich op voor haar eigen versie van dit zangfestijn.

Voor de zesde keer wordt op 18 mei in Winston Kingdom het EuroSongTravestival gehouden. In dit ludieke evenement laten deelnemers uit landen als Bobbejaanland, Luilekkerland en Aangeland zich van hun beste kant zien.

Deze tegenhanger van het Eurovisie Songfestival wordt zoals ieder jaar georganiseerd door Koos van den Berg. Hij transformeert zelf tijdens de show in Coco Coquette en neemt die avond de presentatie voor zijn rekening. “Rond het Songfestival is er altijd een sfeer van al die leuke oude liedjes van toen. We hebben onderhand een aardige verzameling van nummers van het Songfestival vanaf de jaren zestig tot nu. Tijdens ons festijn komen al die leuke platen aan bod. We openen de show met een up-tempo medley van tien grote successen die we aan elkaar gemixt hebben. Het wordt hilarisch", aldus Van den Berg.

De deelnemers vormen een bont gezelschap. Kandidaten als Corry Broccoli, Rose Murphy, Tina oent Lettie en Marlene XL zullen hun gouden keeltjes laten horen met hun zelfgekozen Songfestival nummers. “Het zijn allemaal trava-artiesten". Dat betekent dat het mannen zijn die doorgaans alleen op de bühne vrouwenkleren dragen. Ik ben zelf altijd weer blij als ik uit mijn kostuums en make-up ben", lacht de initiatiefnemer. Het publiek mag die avond ook meebeslissen over de winnaar. Van den Berg: “Behalve de vakjury bestaande uit Desiré delo Stiletto, Eline Wayback en Eline Wayback en Bellissima la Cantante, heeft het publiek ook een stem. Er zijn drie criteria: de keuze van het lied, de look en de X-factor. Aan het einde van de avond worden de punten opgeteld en wordt de winnaar bekendgemaakt. Die zal het winnende lied dan nogmaals ten gehore brengen. Iedereen is welkom op deze kleurrijke avond vol humor. Het is bijna hetzelfde als het echte Songfestival, maar dan met een knipoog."

GAY & NIGHT | 2005

“WE CULTIVEREN DE OUBOLLIGHEID" GOUWE KOEIEN UIT DE SLOOT
Vele travaduo’s halen de tien jaar niet en gaan al veel eerder ten onder aan intriges, ego’s en jaloezie. Maar niet Jet Lag en Coco Coquette; de harde kern van de bekende Chicks with Dicks. De dames staan al tien samen op de Nederlandse podia en dat wordt gevierd met de jubileumshow Gouwe Koeien en een heuse dvd! Hoogste tijd om het tweetal eens aan de tand te voelen over het heden, verleden en…..elkaar.

Tekst: Jeroen Molenaar, verschenen in Gay & Night magazine, december 2005

Jet en Coco zijn vriendinnen tegen wil en dank. Jet is hoog getrouwd en voelt zich eigenlijk te goed voor de wat ‘simpelere’ Coco. De vriendschap houdt echter stand omdat Jet niet wordt geaccepteerd door haar soortgenoten – PC Hooft-blondines -. En Coco is allang blij dat ze een vriendin heeft.. Samen maken ze al een decennium ultralight entertainment. “Oftewel lullig jaren vijftig-amusement. We cultiveren die oubolligheid", lacht het alter ego van Coco, Koos . “Soms raken mensen daar wel eens van in de war. Zo vroegen ze zich tijdens ons optreden op het Smartlappenfestival af of wij nu een parodie neerzetten of dat het ons bittere ernst was. Misschien kwam het door ons liedje: Moeder, wat ben je tochik een loeder. Anderen, vooral hetero’s, zijn juist weer teleurgesteld dat we volgens hun niet pikant genoeg zijn: ‘Er maag wel wat meer dubbelzinnigheidseks in’. Om dat verwachtingspatroon wat te temperen, gebruiken we de naam Chicks With Dicks steeds minder…"

Net als Talpa
We ontmoeten Koos in het gezellige Jordanese appartement van Jaap, de man achter Jet, tijdens hun wekelijkse componeer- en repeteersessie. “We zijn continu liedjes aan het produceren. En het gaat bij ons net als bij Talpa: als een liedje niet werkt, dan gaat het de prullenbak in", aldus een lachende Jaap. Ondanks die prullenbak hebben de trava’s de afgelopen tien jaar een indrukwekkend repertoire opgebouwd. Jaap: “Elk jaar zetten we een totaal nieuwe show op de planken. Dat is natuurlijk leuk voor onszelf en het publiek, maar vaak willen mensen toch oude liedjes van ons horen en dan moeten we telkens zeggen: ‘dat liedje doen we in deze show niet meer, sorry.’ Vooral liedjes als Fata morgana het Melkzuurlied* en Te mooi om hard te werken zijn de Brandend zand van Coco en Jet. Daarom duiken we in onze jubileumshow eindelijk weer eens terug in het verleden. We zingen vijf gloednieuwe songs, bijvoorbeeld Parel aan het IJ, en vijftien oude nummers, niet alleen de toppers, maar juist ook de minder bekende. Bijvoorbeeld het eerste liedje dat we samen zongen: Samen naar Spanje. De tekst rammelt aan alle kanten, maar dat is juist zo charmant", lacht Koos.

Angstaanvallen
Naast de vele optredens in de Winston Kingdom en andere Nederlandse podia, waren de dames onder meer ook ooit te zien in Life & Cooking, de voorronde van het Nationale Songfestival, allerlei clips van het lokale gay-tv-station MVS, De Zwakste Schakel en een Venco-reclame. Koos: “Dat is allemaal te zien op onze kersverse dvd, aangevuld met allerlei spannende kleedkamerscèenes." Krijgen we echter ook een beeld van eventuele spanningen en valsheid tussen de dames? Er moet toch wel iets zijn gebeurd in tien jaar showbizz? “Nou, Jaap is nogal een perfectionist, dus het moet precies gaan zoals zij het in haar hoofd heeft. Ik denk al snel: Ach, het publiek vind het toch leuk." Jaap reageert: “Ik heb zelfs angstaanvallen gehad, wakker gelegen van de angst dat ik mijn teksten zou vergeten. Jij hebt dat veel minder, maar bent wel een beetje eigengereid. Dan regel je in je enthousiasme van alles zonder met mij te overleggen. Dan zeg ik eerst niets, maar komt het er uiteindelijk wel pittig bij mij uit. Maar we hebben nog nooit echt ruzie gehad. Eigenlijk staan we er zelf verbaasd van dat het zo goed gaat tussen ons. Maar je weet maar nooit hoe lang dat nog zo is, dus kom allemaal naar Gouwe Koeien, want misschien is het wel onze allerlaatste show", eindigt Jaap geheimzinnig.

Gouw Koeien is elke zondag tot en met 15 januari te zien in Winston, Warmoesstraat 129, Amsterdam. Aanvang 20.15 uur, zaal open 19.30 uur. Reserveren: cococoquette@tiscali.nl
Gratis toegangskaarten en dvd

Wil jij ook kans maken op twee gratis toegangskaarten voor de show Gouwe Koeien? Of zo’n leuke dvd met alle hoogtepunten van tien jaar Jet en Coco? Stuur dan een flauwe/leuke mop per e-mail naar cococoquette@tiscali.nl

Gay&Night 2005

SONGTEKSTEN

PAREL AAN HET IJ
de klank van accordeons
voor de gedragen chansons
de kroegen waren van ons

de nachten waren gekleurd
een ieder kwam aan de beurt
altijd goedgehumeurd

het leven was nog een feest
we waren nimmer bevreesd
het was de heilige geest die ons be-
schermde tegen menselijk leed
alles was nog discreet
de harmonie compleet

en ’s zondags op het terras
net te kil zonder jas
soms leek het net montparnasse

daarna op ziekenbezoek
bij tante cor op de hoek
slappe koffie met koek

je deed dat zonder belang
en nimmer waren we bang
al werd het leven al wrang, maar wij ge-
loofden nog in de romantiek
al was dat bijna antiek
te vroeg melancholiek

je was mijn hartsvriendin
je was er altijd voor mij
mijn ware keizerin
wij leefden vrij en blij
mijn parel aan het ij
mijn amsterdam

nu wordt de nacht verstierd
in de lust gegrossierd
illusies botgevierd

en op zo’n opgefokt feest
gaan ze tekeer als een beest
nou ik ben al geweest

er wordt gelachen om smart
het lot doorlopend getart
de nacht wordt ijzig en zwart, verdraagt geen
greintje medemenselijkheid
ze zijn tot waanzin bereid
en de duivel verleid

je was mijn hartsvriendin
nu ben je bijna voorbij
getergde keizerin
misschien wel nimmer meer vrij
mijn parels in het ij
dag amsterdam

de klank van accordeons
voor de gedragen chansons
de kroegen waren van ons
de nachten waren gekleurd
een ieder kwam aan de beurt
altijd goedgehumeurd

MELKZUURLIED
Melodie: Upside Down
Tekst: Jet en Coco

’s morgens staan we voor de spiegel
’t is een heel gepriegel
om al die rimpels glad te strijken
maar toen las ik in een vakblad
dat ze weer iets nieuws had
dus we gingen even kijken

er stond al een hele lange rij / Ik keek niet blij
en maar wachten, we kregen er weer een rimpel bij / ja hier opzij

Ze zei: Dames kom nu maar naar binnen
Dan gaan we zo beginnen
Maar eerst effe pinne! / dat zei ze /Zakenvrouwtje die Vanessa!

Conny, Conny, kijk eens naar die wangen
Conny, Conny, het zijn er nu al vier
Conny, Conny, zie je ze niet hangen
Conny, Conny, spuit ze op tot hier!

Na een kuur van zeker 20 spuiten
We hoorden ze weer fluiten
De mannen waar we zo van houwen
Na drie hele wilde weken…
Alles was bezweken
Ons gezicht was weer ’t ouwe!

Rimpels, wallen, kraaienpoten, alles terug / tot op m’n rug !
Klagen hielp niet, ze zei: Geen cent krijg je terug! Geen cent terug!

Snel door met de ambulance, hup naar dokter Jansen
Van het OLVG / of AMC

Dokter, dokter, kijk eens naar die kinnen
Dokter, dokter het zijn er minstens twee
Dokter, dokter wat moeten we beginnen
Dokter zo kunnen wij niet tournee!

(Dokter Jansen:) Dames Dames wat kijken jullie zuur /
Dat was zeker een karnemelkkuur /…en ook nog peperduur / Ik ben helemaal overstuur

Pure schoonheid komt toch echt van binnen uit / zorg goed voor je huid
En niet uit Vanessa’s melkzuurspuit / ’t helpt geen fluit

Conny, Conny, je drankjes en je crème
Conny, Conny, wat smeer je ons toch aan
Conny, Conny, heb je dan geen gène
en ook je trilplaat die laten we mooi staan!

Een minuutje met… Coco Coquette en Jet Lag | METRO | dec 2005

Coco Coquette (Koos van den Berg) en Jet Lag (Jaap van den Bergh) maken samen al tien jaar theatertravestie. Jet en Coco zijn vriendinnen tegen wil en dank. Jet is een beetje hautain, zo van: ‘oh, daar leen ik mij niet voor’, en voelt zich eigenlijk te goed voor de wat ‘simpelere’ Coco. Coco is een lief, verlegen huisvrouwtje dat af en toe op het toneel lekker uit de band springt. Ze staat haar kunstjes te doen en geniet van de aandacht. Coco en Jet zijn totaal verschillend, maar voelen elkaar erg goed aan. “We houden namelijk van elkaar omdat al onze relaties stuk gaan. Altijd zijn we verliefd of dumpen we weer iemand. En daar maken we dan weer lied van"

Is de travestie scene is Amsterdam de laatste tien jaar erg veranderd? En hoe dan?
Na de hausse van Veronica’s travestieshow zo’n tien jaar geleden was er een kleine opleving in de showtravestie. Maar de meesten hebben hun pruik alweer aan de wilgen gehangen, anderen ‘hosten’ nog op parties. De trava’s van toen die er nog wel zijn gaan hun eigen gang, zonder enig verband, jammer is dat. Je hebt travestiebar de Lellebel, eetcafé ’t Sluisje en dan heb je het wel zo’n beetje gehad. Wij zijn de enigen die nog steeds (ooit begonnen als Chicks with Dicks) ieder jaar een avondvullende show brengen. Echte die-hards, dus.

Chicks with DIcks is geen fulltime job, hoe combineer je dat met het dagelijkse leven en werk?
…Gelukkig niet! We werken allebei part-time en dat is bewust zo gekozen om het in balans te houden. Zo blijft het fris en spontaan. Als je er van moet leven, wordt het teveel een ‘moeten’ en worden we vast heel zure vrouwen. Het travestievak kost veel tijd: het is een heel gedoe met kleding en make-up- dus moet je je tijd efficiënt gebruiken. Daarom doen we alleen de optredens die we leuk vinden, vooral in Amsterdam en omstreken. Tenminste een keer per week komen we bij elkaar om te repeteren, te brainstormen of liedjes te schrijven. Sinds een paar jaar hebben we twee geweldige mensen achter de schermen: Pilo en Matthieu.

Loopt het karakter van jezelf en van je travestie alter ego door elkaar? En hoe dan?
Het is een verlengstuk van jezelf waarin je bepaalde karaktereigenschappen versterkt of uitvergroot. Dat gaat eigenlijk vanzelf als je een jurk aantrekt en je opmaakt, en zo ontwikkel je je trava-personage. Je kunt je altijd achter je personage verschuilen, je hebt toch de bescherming van de pruik en de make-up. Die vermomming biedt zoveel zekerheid dat je makkelijker iets van jezelf kunt laten zien.
Da’s nou het leuke van travestie: je speelt een paar uur een rol zoals je misschien af en toe wel eens zou willen zijn, maar in werkelijkheid niet durft.

Hoe zie je de toekomst voor je?
We kijken niet verder dan een show vooruit. We hebben net een dvd uitgebracht met leuke opnames, clips en interviews. Zolang we nieuwe creatieve ideeën hebben voor onze shows gaan we door. Onze grote helden zijn de komieken uit het verleden: Snip en Snap en de Mounties. Maar ook ‘Are you being served" en Hyacinth ‘Schone Schijn’ Bouquet zijn de inspiratiebronnen voor ons ultralight entertainment. We cultiveren de oubolligheid. Heel herkenbaar en voorspelbaar en toch is het grappig, vinden wij. We dromen natuurlijk wel van een groot showballet met veren en een live orkest. Wie meldt zich?

Blijft de aantrekkingskracht van het podium?
Er is niets leuker dan een zaal vol mensen te vermaken. Dat is een prettig soort verslaving.

En waar komt dat vandaan?
We kunnen lekker doen wat we zelf willen: onverantwoord amusement opvoeren dat het publiek het gevoel geeft alsof het tussen de schuifdeuren wordt opgevoerd. Het is altijd spannend of onze liedjes, waarbij we zelf in een deuk lagen toen we ze schreven, ook bij het publiek zullen aanslaan. En als dat lukt bij een verwend publiek als in Amsterdam, dan is onze uitdaging geslaagd. We hebben inmiddels ook een vaste groep bewonderaars, en dan zijn zeker niet alleen homo’s. Er zijn bijvoorbeeld twee oudere dames die geen optreden van ons missen. Iedere keer zitten ze met een brede lach op de eerste rij. Geweldig! Dat komt denk ik omdat we geen afstand scheppen tussen het publiek en onszelf.

Wat kan het publiek verwachten van Gouwe Koeien?
Een gezellige show met leuke en ook gevoelige liedjes, die perfect passen bij de sfeer rond-de-feestdagen. Elk jaar zetten we een vernieuwde show op de planken. Dat is natuurlijk leuk voor onszelf en het publiek, maar vaak willen mensen toch oude liedjes van ons horen en dan moeten we telkens zeggen: ‘dat liedje doen we in deze show niet meer, sorry.’ Vooral onze grote hits als het Melkzuurlied en We zijn veel te mooi om hard te werken die te zien waren op tv bij Jensen en Life&Cooking. Die doen we nu in onze jubileumshow en staan op onze dvd.

REMCO VAN DAM | XL | DEC 2000
Al acht jaar timmeren de Chicks with Dicks aan de weg. De travestiegroep is ontstaan in het Amsterdamse discocircuit waar ze in de vroege jaren negentig met hun acts het dansen onderbraken. Al snel ontwikkelden ze een complete theatershow met wisselende nummers en in wisselende samenstelling. De Chicks bieden geen traditionele travestie, dat wil zeggen look-a-likes die een ster playbacken; ze zingen zelf en bij voorkeur hun eigen liedjes. Onlangs brachten ze een cd uit: Alle Dertien Goed Fout, een overzicht van acht jaar werk. De vele optredens en repetities nemen niet weg dat ze alle vier ook nog een vaste baan hebben. Chicks with Dicks is een uit de hand gelopen hobby.

Koos van den Berg (alias Coco Coquette, over haar leeftijd laat zij zich niet uit) stond met een aantal anderen aan de wieg van de Chicks. Hij is de enige van de eerste groep die er nog in zit. Koos kwam pas laat tot zijn vrouwelijke alter ego. “Dolly Bellefleur heeft mij de travestie leren kennen. Ik tapdanste en goochelde al jaren en Dol vroeg of ik dat ook eens in een jurk wilde doen. Die ervaring vond ik erg leuk, en ik heb me bij haar show aangesloten." “Tijdens die shows van Bellefleur hebben we elkaar voor het eerst ontmoet," vertelt Gert Volkmer (alias Molly Strychnine, 49). Hij was al veel langer met travestie bezig. “Toen Dolly solo ging wilden wij ook wat doen. Op dat moment vroeg de Mazzo ons voor acts op de zondagavond. Ik werd gevraagd om Kerstfee te spelen, in een jurk met lichtjes. Dat was mijn eerste optreden met de Chicks." Klaas ten Holt (alias Carla de Boer, Eileen Wayback en vele anderen, 47) is met travestie begonnen op zijn eigen verjaardagsfeestjes. “Ik vond ze wat saai. Dus heb ik Hollandse muziek opgezet en me verkleed als Tante Leen. Dat was een groot succes. Vervolgens vroeg Geert Visser (alias Hellun Zelluf) mij voor Club Chique." En via het kleine Amsterdamse travestiecircuit kwam hij bij de groep. Jaap van den Bergh tot slot (alias Jet Lag, 38) kwam in 1995 bij de Chicks. Hij werkte in een bar, draaide er plaatjes en deed af en toe een optreden. “Ik kende Koos z’n show en toen iemand op vakantie ging, vroeg-ie of ik twee weken kon invallen. Ik wilde wel graag het toneel op. Het is erg leuk om liedjes te schrijven, muziekjes te zoeken en aparte dingetjes te doen. Ik ben namelijk heel creatief."

Waarzegster
Koos en Jaap hebben een vast personage, Klaas heeft dat niet. Klaas: “Ik vind het een uitdaging om zoveel mogelijk verschillende personages neer te zetten. Soms herkennen vrienden me niet eens in de show. Ik heb wel lang één personage gespeeld: zuster Carla. Maar na jaren vond ik het niet meer uitdagend. Nu zit ze in de ijskast en heb ik ervoor gekozen om andere types te creëren." Ook Gert heeft meer personages dan alleen Molly Strychnine. “Ach ik ben alles. Als ik iets gezien heb dan ben ik het. Sommige nummers worden geboren als ik een kostuum vind. Ik kreeg ooit van iemand zo=n lange Indiase kaftan. Ik dacht meteen aan een Oscar Wilde-achtige waarzegster. En toen vond ik een liedje dat ‘Crystal Ball’ heette. Langzaam kwam zo een nummer tot stand. En soms kom ik een rare naam tegen en daar wil ik dan over zingen." Jaap zoekt de uitdaging meer in het uitbouwen van z’n enige personage Jet Lag. “Ik zat eerst vast in een formule: jurkje aan, liedje, jurkje aan, liedje. Dat vond ik moeilijk. Toen ben ik gaan uitwerken waarom Jet zo is geworden als ze is. Dat was erg leuk om te ontdekken." Koos: “The Chicks proberen er niet superladylike uit te zien. Dat zou ten eerste nooit lukken, daarvoor zijn we iets te grof gebouwd. Ten tweede is het onze ambitie ook niet. We zijn meer cabaretesk." “Kijk," valt Gert hem bij, “het is al zo vaak gedaan, er precies zo uitzien als de Supremes. Dat is wel knap maar niet interessant. Met live zingen heb je meer mogelijkheden. Je kunt iets toevoegen van jezelf, bijvoorbeeld gekke teksten Dat is toch creatiever dan op Nana Mouskouri lijken."

Aandacht
Gert windt er geen doekjes om als hem wordt gevraagd waarom het leuk is om op een podium te staan. “Het gaat me in eerste instantie om de aandacht. Daarbij komt: als je een ander persoon speelt kun je die alles laten doen. Het is een heerlijke uitlaatklep. Ik doe dingen die ik als Gert niet zou durven. Gert wil veel te graag aardig worden gevonden." “Ik heb het idee dat ik als Molly de vreselijkste dingen op het podium zou kunnen doen, maar er niet meer aansprakelijk voor gesteld kan worden als ik eenmaal afgeschminkt ben. Mensen pikken dingen op het podium veel makkelijker. Je kunt de verschrikkelijkste dingen zeggen met zo’n lachje van O god, ben ik te ver gegaan? Dat koketteren vindt het publiek heel schattig." Alle heren vinden het eng om als zichzelf het podium op te gaan. Jaap: “Dan wordt alles zo op jou persoonlijk afgerekend. Kritiek op Jet Lag raakt me veel minder, omdat ik het niet zelf ben. Ik kan me altijd achter mijn personage verschuilen." Klaas: “Ik heb wel eens La Mama van Corry Brokken gezongen zonder toeters en bellen, gewoon in een smoking. Dat was een sprong in het diepe. Op het moment dat ik mijn jurk uit doe komt het veel dichter bij mezelf, laat ik veel meer van mezelf zien. En dan ben je veel kwetsbaarder." Gert: “Je staat voor het publiek, je opent je voor dat publiek, je bent het centrum van al die aandacht. Als die mensen je dan negeren is dat heel pijnlijk."

Dalida
Als hen wordt gevraagd waarom ze juist als vrouw de bühne op gaan, raken de gemoederen verhit. Jaap (enthousiast): “Als homo heb ik meer feeling met vrouwen. Mijn idolen Joan Crawford, Amanda Lear en Dalida hebben het drama waar ik van houd. Dat zijn allemaal sterke persoonlijkheden die gewoon camp zijn. Iets wat mannen totaal missen. Ik zou niet op Wim Sonneveld of Paul de Leeuw willen lijken, die vind ik helemaal niet grappig." Gert (twijfelend): “Tja, als opgroeiende homoseksueel heb je toch nooit je vrouwelijke kant mogen uitleven." Koos (geïrriteerd): “Nou nee. Sorry, ik heb niet het idee dat ik me als vrouw beter kan uitleven. Het is namelijk helemaal niet leuk in zo=n knellende jurk te staan zweten." Jaap: “Als vrouw kan je veel meer emoties in dingen leggen, veel meer over de top zijn. Als je een jurk aantrekt wordt het al gauw meer dan het is." Gert: “Als ik dan een man zou moeten neerzetten, dan moet het wel een flamboyant iemand zijn, een Liberace of zo. Ik zie me niet als Bob Dylan." Klaas: “Ik sta wel eens op het podium en dan denk ik, waarom sta ik hier in een jurk. Dat is een heel erg moeilijke vraag om te beantwoorden. Ik weet alleen dat ik het als kind al leuk vond. Maar waarom? Tja-" Jaap: “Ja, maar jij bent wel een type dat heel erg dingen moet voelen. Dat heb ik helemaal niet. Ik zing gewoon een leuk liedje en doe dat zo goed mogelijk en dan ga ik weer naar huis." Gert: “Soms voel ik me wel eens wat nerveus voor een optreden, maar zodra ik met de make-up begin dan komt het! Iemand zei ooit: als jij je oorbellen aandoet dan beginnen je ogen al te glinsteren."

Paradox
Hebben de heren wel een band met hun personages als die niet meer dan vermomming zijn? Koos: “Ja, Coco is me erg dierbaar. Het is toch een stuk van mezelf. Sommige elementen vergroot je en andere weer wat minder, maar het heeft allemaal met jezelf te maken." Gert: “Ik denk dat in het spel van ons alle vier een gedeelte van onze moeder weer terugkomt. Ik heb ooit Jaaps moeder bij een optreden gezien. Ik realiseerde me toen dat Jet Lag een uitvergrote imitatie van haar was." Alle vier beamen dat er iets van hun moeder in hun personages zit. Toch klinkt het geheel als een paradox: aan de ene kant staan ze niet als zichzelf op het podium, en aan de andere kant is de kracht van hun act juist het persoonlijke. Aan de ene kant is travestie een vermomming, aan de andere kant is het jezelf in de lachspiegel. Gert heeft een verklaring: “De nummers gaan vaak over triestigheid en gebroken harten. Om dat zo overtuigend mogelijk neer te zetten gebruik je je eigen verdriet en ervaring. Je hebt toch de bescherming van de pruik en de make-up. Die vermomming biedt zoveel zekerheid dat je makkelijker iets van jezelf kunt laten zien." Daarnaast vindt Gert het niet uitdagend om het publiek alleen maar aan het lachen te maken. “Het is erg mooi als het publiek door een indrukwekkend optreden vergeet dat er een man met een jurk aan op het podium staat."

Foto: te gast op het stadhuis bij de aftrap van de Gay Pride 2004 (haar wassen beeld staat nu in Madame Tussaud).

2006 | RTVNH, Je méént het: Jet en Coco bespreken elke 2 weken de laatste roddels uit de bladen in showbizzprogramma Cheese. kijk hier  voor de uitzending van 16 november 2006 of bestel de dvd met alle 8 afleveringen.

2005 | VARA, PaPaul: Coco en Eileen te gast bij Paul de Leeuw.

2004: RTL, Talkshow Jensen: Joop van den Ende beoordeelt Jet en Coco, die het Melkzuurlied (Upside Down van Vanessa) zingen. Zijn commentaar: ik zou jullie graag casten voor Hairspray!

2003 | TROS, Op weg naar het Songfestival: Jet en Coco met hun inzending Everybody’s Beautiful (zie hierboven).

2002 | RTL, Leve Oranje: Docusoap met Jet en Coco over het maken van het lied De MáximaTango voor het huwelijk van Alex en Máxima:

1998 – 2004 | RTL, Nachtsuite: Regelmatig te gast bij Christine van der Horst.

1998 | Salto-MVS: de homo-lesbische kennisquiz Gay Voor Twaalf in 6 afleveringen,  i.s.m. MVS-TV Op dvd verkrijgbaar € 12,50, bestel!

1997 | RTL, The Lounge: Coco is te gast bij Mike Starink en Cindy Pielstroom. 
Regelmatig te gast bij Salto-MVS radio en tv op de Amsterdamse kabel in vele reportages.

FILM

Jet en Coco spelen mee in de debuutfilm De Klap van Iris van den Ende (ja, de dochter van…). In een nachtclubscene zingen ze La Vie en Rose.

Coco in de clip van Nick en Simon. Op een kille ochtend in december 2008 werd de clip van Nick en Simon geschoten op het verlaten defensieterrein aan de Hemweg. Titel: Vallende Sterren. Of dat ook op Coco slaat? Kijk vooral op 2:06 en verder…. Coco als droom (spiegel)beeld van een somber kijkende oudere man.

RECLAME
1999 | Venco drop, tv spot met Coco (zie hierboven).

2007 | Campagne Gemeente Amsterdam: Coco wijst de snelste weg naar de Canal Parade (zie hieronder)

YOUTUBE
Klik voor alle filmpjes via ons Youtube kanaal.

BARDERIJK AAN DE ZEEDIJK | Zocieteit | 15/9/2007

Terugdenkend aan het optreden van Coco Coquette op zaterdagavond 15 September in de kelder van de Barderij blijft vooral een sterk gevoel van afwisseling bij of tegenstelling zo men wil.

Direct al bij binnenkomst kreeg iedereen een handje en stelde Coco, gehuld in zwart met goud, zich voor; het welkom van de Zóciëteit was wat magertjes maar dat lag misschien aan de afwezigheid van de officiële gastheer. Maar dat er aan ’t eind geen bloemetje voor Coco was …Terwijl ze zich toch wel een toegift liet ontfutselen, ik scan, dus ik ben van de cassiëre uit de zeevrouw! Verder was de opkomst wat aan de krappe kant, zeker vergeleken met (en misschien juist daardoor) de overweldigende belangstelling voor de film op vrijdagavond.

Coco zelf deed me in eerste instantie sterk aan Lady Di denken (maar dan wat ouder en in een overbeschaafd grijs jurkje) al zag je en profil wel een héél andere neus… Het kapsel na de pauze leek anderzijds geïnspireerd op de Marianne op vroegere Franse postzegels met daarbij een woest geblokt ensembletje… Verder werd er voor de pauze een soort muzikale levensloop gevolgd vanaf ’t circus uit de Kaukasus tot Amsterdam, met een wereldwijf van een grootmoeder; daarna was ’t gewoon ‘Coco solo’…
En ja, ’t niveau was ook wat wisselend: de tekst was soms héel spitsvondig en de Lambethwalk vond ik érg aardig net als Sonneveld’s, Er staat een huis, via de tekst gekoppeld aan de kleine dingen, héél origineel… maar bij rauwe nummers met flink wat decibels raakte ’t publiek de tekst kwijt en Coco soms de toonhoogte; nou ja, lalala is ook niet zó interessant en de zaal meekrijgen, óch… en iedereen mocht ‘r wél kietelen!

Sinds het begin van de jaarlijkse grachtenparade in 1996 zijn Chicks with Dicks van de partij, eerst met het bootje Lola van schipper Frits. Na de verkoop van Lola werd het vanaf 1998 de boot van schipper Piet, José en Joop. Sindsdien ook met geluid aan boord! Vervolgens enkele jaren op de boot van Dragcafé Lellebel. Sinds 2007 vaart de gemeente Amsterdam ook mee, met Coco als boegbeeld.

Canal Parade 2011

Coco Coquette voor de 4e keer op de boot van de gemeente Amsterdam. Dit keer in gezelschap van o.a. Fatima Elatik en locoburgemeester Eric van der Burg,

Canal Parade 2010

Coco Coquette op de gemeenteboot naast de nieuwe burgemeester Eberhardt van der Laan en de wethouders Carolien Gehrels en Andree van Es. Het kostuum van Coco is een creatie van Martijn Priemis.

Canal Parade 2009

Coco Coquette is in het dagelijks leven ambtenares en daar schaamt zij zch niet voor: als Amsterdamse Stedemaagd was ze voor de 2de keer het boegbeeld op de boot van de Gemeente Amsterdam.

Canal Parade 2005: Bella van den Acker en Coco op de boot van de Lellebel.

Foto: Kristie Stevens
In 2004 geen varende Chicks, maar Coco levert (met Perry Dorset en Charles Arntz) sprankelend commentaar voor MVS-tv.