(Jaap van den Bergh, overleden in 2010) werd opgevoed door haar nare oma in een Amsterdamse volksbuurt. Dat heeft haar leven getekend. Haar zangcarriere zit vol ups en downs: ze bracht gevoelige chansons in Parijse pianobars en dijenkletsers in Café Nol, maar werd door mannen bedrogen. Ze laat zich de kaas niet meer van haar brood eten, maar Coco gunt ze wel een korstje.

De wegen van Jet en Coco kruisten elkaar in de textielsuperette ‘Zeevrouw’, waar Jet was opgeklommen tot cheffin. Het klikte en al snel werden ze onafscheidelijk als vriendinnen- voor-het-leven. Met een vrolijk en soms gevoelig lied vermaken ze de mensen. Inspiratie putten ze uit hun eigen, inmiddels niet meer zo prille leven. Dat leverde jaren lang (1995-2007) een keur aan uniek histerisch materiaal op!

Lees het interview met Gay & Night (2000)

JET LAG, Jaap van den Bergh, heeft op 24 juni 2010 de laatste adem uitgeblazen. Jaap zat al enige tijd in een rolstoel en trad sinds eind 2007 niet meer op

‘Het Laatste Licht dat Dooft’

JET LAG, Jaap van den Bergh, heeft op 24 juni 2010 de laatste adem uitgeblazen in het hospice waar hij sinds een paar maanden verbleef. Jaap zat al enige tijd in een rolstoel en trad sinds eind 2007 niet meer op.

Ruim 12 jaar lang heeft Jaap als het onnavolgbare theatrale personage Jet Lag onvergetelijke teksten gemaakt en vertolkt zoals ‘Ik Ben Veel te Mooi om Hard te Werken’, ‘Bessen met Seven-Up’, ‘Ik Lees Zo Graag de Roddelbladen’ en ‘Fata Morgana’.

In de voorstelling ‘naaiatelier DE DEKMANTEL’ is Jaap nog als ‘speciale verschijning’ te horen geweest.
Dat was zijn laatste optreden.
Jaap zal voor altijd een warm plekje in ons hart houden.

Ongeveer een jaar geleden heeft onze regisseur Pilo op Jaap’s verzoek een nederlandse tekst gemaakt op ’the Windmills of Your Mind’ , omgedoopt tot ‘Het Laatste Licht dat Dooft’…
Het is er voor hem nooit van gekomen om het te zingen.
De melancholieke melodramatiek ervan valt nu aardig op z’n plek.
Het schrijven ervan was indertijd al een beetje afscheid nemen van Jet…

 

Het Laatste Licht dat Dooft

als een cirkel in een cirkel
als een wiel in een spiraal
als een foetus in de oersoep
als een zwevende garnaal
als het wachten is begonnen
als de rups in een cocon
als een reuzenrad dat ronddraait
in de vuurzee van de zon
en de wijzers van de klok
trekken sporen in de tijd
waar de wereld als een appel
door het universum snijdt
als een spinsel dat zich klooft
door de kronkels van je hoofd

als een herfstblad dat ronddanst
vast gevangen in de wind
als een spin zo vol van leeflust
weer haar lentewebben spint
als de krakend koude ijswind
over oude vlaktes raast
als het lome zomer melkvee
dat de akkers slaafs begraast
in de verte danst een vlinder
op de vleugels van de wind
van het zachte zomer zuchten
in de dromen van een kind
wat met kleur en licht omzoomd
door de vlinder is gedroomd

als een dreigend zomer weerlicht
lacht het vuur de wereld rond
tot het ooit zich zal ontladen
en zich stukslaat in de grond
als zo zwanger van het water
de rivier de zee in vlucht
en de woeste kruinen stuiven
hoog tot in de blauwe lucht
want de zomer leek wel eeuwig
en we leefden vrij en blij
maar de herfst is gekomen
ook al die gaat weer voorbij

was het eten van de appel
warme zoete godenspijs
het begin en ook het einde
van het aardse paradijs

het begin dat is het einde
waar het einde weer begint
als de vlinder weer een rups wordt
en zich telkens weer ontspint
van de eeuwigheid beroofd
in het laatste licht dat dooft
in de kronkels van je hoofd

Hopelijk kijken Jet en Jaap nu voor altijd vanaf een
roze wolk naar beneden met een nooit leegrakende doos bonbons.